Inca's Ultima Parada: Peru!

Peru, land van de Inca's, voetbal en van de zon. Althans dat is wat ons werd voorgehouden... Na inderdaad veel zon te hebben genoten in Copacabana, werd onze volgende stop Puno, ook gelegen aan het Titicaca meer, maar waar het hoogtepunt 'the floating islands' zijn. Dit zijn manmade rieteilanden die worden bewoond door inheemse meermensen, die 'mari' spreken en die tot voor kort een living maakten door eenzaam op hun eilandje een beetje vis te vangen. Totdat iemand natuurlijk had bedacht dat het ook wel leuk was om dat toeristisch te maken, lees: met 40 man proberen we uit of de ienieminie eilandjes wel degelijk blijven drijven, worden we toegezongen bij aankomst en worden we in een watertaxi van het ene eiland naar het andere vervoerd...

Op naar Cuzco, hoofdstad van het voormalig Incarijk. Terwijl op elke hoek van de straat iemand me een massage probeert aan te smeren, proberen we in deze ultiem toeristische stad een rustig plekje te ontdekken. Dat lukt pas als we Cuzco verlaten voor de Inka Jungle trek, welke ons in 4 dagen naar Machu Pichu dient te brengen. De eerste dag was 'downhill mountainbiken', we vertrokken vanaf 4300 meter om te eindigen rond de 2000m over 60 km van bochtige weggetjes, zandpaden en cliffroads. Als maniakken probeerden we snelheidsrecords te verbreken, maar vooral niet onszelf...
De tweede dag was de zwaarste: 9-10 uur trekken door de jungle en oude inca trails met temperaturen van zo'n 30 graden en hoogteverschillen waar je u tegen zegt.. Terwijl ik bibberend op 1600 meter op een klifje sta en absoluut niet 30cm naar links durf te kijken omdat daar de afgrond is zonder een enkele boom die je val hoe dan ook zou kunnen breken, huppelt Vi nonchalant naar beneden, is de braziliaan met al 5 bier achter zijn kiezen nergens bang voor en blijft onze gids ons waarschuwen voor slangen. Ik ben blij als we na de warme thermen, aankomen in het verlaten hostel, en we de Copa America kunnen kijken. De derde dag bestond uit zip-linen: in een tuigje van een dun kabeltje roetsjen van de ene kant van de vallei naar de andere.. en terwijl de gids ons verzekert dat het zeker veel veiliger is dan vliegen met het vliegtuig wordt ik in het tuigje gehezen en aan de kabel geklikt: er is geen weg meer terug! De rivier onder me is tot een dun straaltje verworden, en het volgende station is erg ver weg..met mijn ogen half dicht begint mijn vlucht... GAAF! We slapen in Machu Pichu town onder aan de berg van waar de oude inka stad zich moet bevinden. Ons wordt verteld dat het het mooiste is om 's ochtends vroeg de eerste bus naar boven te nemen, zodat je de zonsopgang kan zien: zo gezegd, zo gedaan, we staan om 4.30 in de rij, zodat we rond 5.30 de bus omhoog hebben, gehuld in dikke nevel gaan we omhoog, met de gedachte dat die nevel vast wel wegtrekt hoe hoger we komen... NOT! Boven aangekomen begint het zelfs te regenen, erg ongebruikelijk aangezien het immers het droogteseizoen is. En het houdt ook niet op.. terwijl onze gids ons om 6.30 in de ochtend een tour probeert te geven van het prachtige Machu Pichu worden we doorweekt, een tropische regenstorm hult heel Machu Pichu in wolken, we kunnen nog net een aantal muren zien, maar helaas geen verdere klims mogelijk voor ons. Het meest hilarische zijn nog alle touristen gehuld in ponchos die MP kleuren. Tot op het bot doorweekt en geen vooruitzicht van warmere temperaturen begeven we ons samen met nog vele andere duizenden toeristen weer naar beneden, geen zon voor ons in dit mooie incarijk, wel mooie foto's van een zeldzaam MP gehuld in wolken en regen.. lucky us!

Ultima parada: Lima. Hoofdstad van Peru, bekend om JvdS, coloniale gebouwen en de catacomben. We wagen een dagje surfen, eten lomo saltado en juigen met de Peruanen voor de 3e plaats in de Copa America.

O en status quo in het spreken van spaans: ik kan de weg vragen, maar begrijp niet wat het antwoord is (links of rechts? sign language please!), kan afdingen ook al betaal ik nog steeds te veel, een gesprek voeren met de braziliaan over zijn alcoholprobleem, en de rekening vragen..meer heb ik niet nodig! Todo!

Next stop: Austin, Texas!
Besos!
Nic