Boston baby!

Daar ging ik dan; een spontane actie op donderdag zorgde ervoor dat ik ineens een hostel en een kaartje voor Amtrak had geregeld; zin in avontuur! Mijn labgenoten keken me toch wel een beetje schaapachtig aan; in je eentje naar Boston? Wat is daar nou leuk aan? Vanuit het lab vertrok ik linea recta met de Lonely Planet in de hand naar het treinstation, een ritje naar Boston Central vanuit New Haven duurt ongeveer 3-4 uur. Je neemt de 'T' (oudste subway van de states), en voila op Boylston en 'Mass Ave', is mijn hostel. En zoals het amerikanen betaamd, alles is hier GROOT, of in ieder geval VEEL; smalle gangetjes leiden mij door het hostel langs 20(!) kamers (a minimaal 6 personen) per verdieping (het zijn er 3) naar mijn kamer. Het hostel blijkt vooral een overnachtingsplek te zijn voor mensen die aan het interviewen zijn voor Harvard and Boston College. Filosofen (de zin van het mens zijn), Indiers (ik heb zin in curry), Chinezen (we praten alleen met elkaar) en Australiers (engels met een raar tintje) zijn zo een greep uit de gemiddelde groep in het hostel. De dag die volgde bracht me naar Harvard Square, Cambridge, of zoals ze het hier zeggen: "Haaahvaaahd". Een veel te enthousiaste college fresh(wo?)man leidde ons rond over de campus van Harvard, terwijl ik de moppen over Yale ("In contrast to Yale, our buildings are genuinely old", "Yale lost AGAIN to Haahvaahd during THE GAME (=football)" ) van me af liet glijden. Rivaliteit of niet; het is best een mooie campus, echter niet zoveel Harry Potter meets Russia als in New Haven, daarvoor kun je alleen terecht in de freshman dining hall.
Na Cambridge was het tijd voor Boston. Lopend over Boylston st, door de winkelende (christmasshopping) menigte door, begaf ik me naar het Prudential, een hoge toren met prachtig uitzicht op Boston en Boston Airport bij zonsondergang.
De volgende dag had ik me voorgenomen om de Freedom Trail te gaan lopen. Met de Lonely Planet vertrok ik 's ochtends vroeg om vanaf de Commons door de stad te lopen langs alle oude hoogte punten; kerken, begraafplaatsen (er liggen hier schijnbaar veel beroemde mensen), city halls en oorlogsschepen waren allemaal aanwezig: been there, seen it, done it. Echter; ik heb nog steeds blaren.
De weken die volgden waren weken waarin er keihard gewerkt moest worden. Mijn nieuwe focus ligt nu op kikkers (of zoals Scott zegt: "your froggies!" ), letterlijk; ik tuur nu uren door de microscoop om te zien of er afwijkingen zijn (ja!), chartreviews (161!) zijn gedaan (nu de statistiek nog) en ook de muizen ontkomen nog steeds niet aan mijn greep.
Ondertussen staat hier elke dag de radio keihard aan om mij te herinneren aan het feit dat het Holiday Season is: non-stop strelen winterwonderland, all i want, last christmas, grandma got run over by a reindeer en driving home mijn oren.
Harkness (=dorms) is leeg, campus is verlaten en zelfs de bieb is desolaat. Slechts enkele gekken staan elke dag nog vroeg op om naar het lab te gaan en hun experimenten te voltooien.
Maandag verlaat ook ik New Haven en vertrek ik naar San Fransisco en Seattle for the holidays.
Liefs,
Nic